Het verharen van uw hond.

Wat gebeurt er precies en wat kun je eraan doen, of wat moet je juist niet doen:

Alle vachtsoorten hebben één ding gemeen: ze verharen. De ene vacht wat vaker dan de andere en de andere vacht wat opvallender dan de ene. Maar alle vachten verharen, in die zin dat elke haar aan het einde van de haargroei cyclus zal uitvallen om plaats te maken voor een nieuwe haar, oftewel dood haar wordt vervangen door nieuw haar. Zou dit niet zo zijn, dan zouden de honden struikelen over hun eigen vacht of volledig kaal zijn.

Doorgaans heeft een hond twee verhaar periodes per jaar. In het voorjaar en in het najaar. Dit verharen gebeurt onder invloed van licht en temperatuur. Tijdens deze verhaar periodes worden wij baasje helemaal gek van de loslatende haren, die we overal in huis terug vinden. Vaak gaan baasjes dan fanatiek borstelen om deze vervelende haren kwijt te raken. Vaak te fanatiek zelfs. Helaas is dit nu juist niet de ideale oplossing. Door dit fanatieke borstelen (vaak door gebruik van “verkeerde” materialen zoals de Furminator, Coat King en harken, worden niet alleen de los zittende haren en onderwol verwijdert, maar ook haren (zowel onderwol als dekharen) die nog niet hun uiteindelijke levensduur (dode haren) hebben bereikt. Deze haren zitten dus nog niet uit zichzelf los.

Omdat de haarzakjes na deze “beschadiging” gelijk de schade willen herstellen gaan de haarknopjes met spoed nieuwe, tijdelijke wolharen aanmaken, om de ondervacht te herstellen. De ondervacht beschermt immers de huid! Echter zijn deze tijdelijke wolharen van een slechte kwaliteit en hebben een korte levensduur. Door de beschadiging van de vacht wordt juist overmatig verharen en klitvorming veroorzaakt.

Kortom….Teveel borstelen beschadigd de vacht en bevorderd meer verharen en klitvorming.

Maar wat kunnen we er dan wel aan doen om die losse haren kwijt te raken: de Waskuur

Als wolharen aan vervanging toe zijn is hun mantel (buitenkant) niet meer gaaf. De haarschubben gaan openstaan en breken af. Ze gaan dus loszitten. Doordat deze haarschubben open gaan staan zuigen ze veel water op tijdens een wasbeurt. De jonge, gavere haren nemen geen water op, de haren die al wel van slechtere conditie zitten nog een beetje op de grens van uitvallen, maar zitten nog vast. Door het goed nat maken van de vacht en het opbrengen/inmasseren van een goede shampoo, wordt vuil en vet verwijdert. Het haar zuigt door langdurig inweken van water en shampoo veel water op, wordt hierdoor zwaar en zal in veel gevallen al loslaten tijdens het uitspoelen. Het uitschudden wat de hond ongetwijfeld zal gaan doen, zullen ook veel haren uitvallen.

Het verder verwijderen van de losse haren kunnen we extra helpen door gebruik te maken van een stevige, niet warme luchtstroom van een zogenaamde waterblazer. Met deze luchtstroom blazen we verder losse haren uit de vacht. Hierbij wordt geen gebruik gemaakt van borstels en kammen of andere materialen, omdat hierdoor ook het gave deel van de wol loslaat en dat is ongewenst.

Ook het hardhandig droog wrijven met een handdoek is hierbij niet gewenst .

Na een week dient deze procedure herhaalt te worden om eventuele “grens gevallen” alsnog te verwijderen, die voorgaande keer niet los genoeg zaten. Op deze wijze wordt de natuurlijke verharing beperkt tot een wolrui periode per jaar, de echte kortharige vachten uitgezonderd. Honden met vachten die in een, door te vaak borstelen, uitgelokte permanente rui zitten ( de extreme gevallen) dienen nog een aantal keren vaker terug te komen, met een maximum van zes keer.

En vooral belangrijk: NIET BORSTELEN IN DE VERHAAR PERIODES, DIT STIMULEERT JUIST HET VERHAREN.